Topicalización

A topicalización é un procedemento polo cal unha parte da oración é posta en destaque. Neses casos, fálase dunha estrutura marcada (isto é, unha estrutura que non é a máis frecuente).

Obsérvese o seguinte exemplo

• Non coñezo o Pedro

Se quixermos insistir no obxecto o Pedro, hai varios modos de topicalizalo:

1. A través dunha elevación prosódica do elemento focalizado: Non coñezo o Pedro (↑)
2. A través dun movemento á esquerda: O Pedro non o coñezo.
3. A través da clivaxe: Quen non coñezo é o Pedro
4. Coa axuda de determinados adverbios que poñen en destaque: Non coñezo mesmo/ sequera/ nin o Pedro.

A topicalizaçom é um procedimento polo qual uma parte da oraçom é posta em destaque. Nesses casos, fala-se duma estrutura marcada (isto é, uma estrutura que nom é a máis freqüente).

Observe-se o seguinte exemplo

• Nom conheço o Pedro

Se quisermos insistir no objeto o Pedro, há vários modos de topicalizá-lo:

1. Através duma elevaçom prosódica do elemento focalizado: Nom conheço o Pedro (↑)
2. Através dun movemento á esquerda: O Pedro non o conheço.
3. Através da clivagem: Quem nom conheço é o Pedro
4. Com a ajuda de determinados advérbios que ponhem em destaque: Nom conheço mesmo/ sequer/ nem o Pedro.

'Vós' e 'vosoutros/as'

Á diferenza do que acontece con nós~nosoutros, a distinción entre estas dúas formas pronominais non se refire aos conceptos de inclusivo e exclusivo, porque vosoutros non pode ser tomado como a suma de eu + vós, como si é nós.

A diferenza entre vós e vós limítase, xa que logo, a que vosoutros ten un valor máis enfático, semellante de vós mesmos, contrastivo:

• Eu non sabía nada disto, mais si vosoutros

O VOLG di sobre isto:

Existe unha diferenza de significado entre vosoutros e vós. Mentres o primeiro delimita un grupo concreto, deixando fóra dese grupo todos os que non pertenzan a el, o segundo non marca esa fronteira

À diferença do que acontece com nós~nosoutros, a distinçom entre estas duas formas pronominais nom se refere aos conceitos de inclusivo e exclusivo, porque vosoutros nom pode ser tomado como a soma de eu + vós, como sim é nós.

A diferença entre vós e vós limita-se, já que logo, a que vosoutros tem um valor mais enfático, semelhante de vós mesmos, contrastivo:

• Eu nom sabia nada disto, mas sim vosoutros

O VOLG di sobre isto:

Existe uma diferença de significado entre vosoutros e vós. Mentres o primeiro delimita um grupo concreto, deixando fora desse grupo todos os que nom pertençam a ele, o segundo nom marca essa fronteira

'Nós' e 'nosoutros/as'

Unha das diferenzas máis interesantes do galego é a distinción entre nós e nosoutros/as.

Nós ten un uso xeral, de referencia á primeira persoa do plural sen máis, que se acostuma dicir  de uso exclusivo.

Porén, para nosoutros/as o uso é moito máis restrito, pois refírsese a eu+tu. Por iso, fálase dun uso inclusivo.

O seguinte gráfico pode representar a diferenza:

nós	nosoutros/as
eu tu el ela (…)	eu tu ~ vós

Por tanto, nós ten un uso xeral, válido para todos os casos, mentres nosoutros teno moito máis restritivo, porque de facto é tu e mais eu ou vós e mais eu.

• Nós faremos a tradución (non inclúe forzosamente tu nin vós)
• Nosoutros faremos a tradución (inclúe tu e/ou vós).

Unha das diferenzas máis interesantes do galego é a distinción entre nós e nosoutros/as.

Nós tem um uso geral, de referência à primeira pessoa do plural sen mais, que se acostuma dizer de uso exclusivo.

Porém, para nosoutros/as o uso é muito mais restrito, pois refere-se a eu+tu. Por isso, fala-se dum uso inclusivo.

O seguinte gráfico pode representar a diferença:

nós	nosoutros/as
eu tu el ela (…)	eu tu ~ vós

Portanto, nós tem um uso geral, válido para todos os casos, mentres nosoutros tem-no muito mais restritivo, porque de facto é tu e mais eu ou vós e mais eu.

• Nós faremos a traduçom (nom inclui forçosamente tu nem vós)
• Nosoutros faremos a traduçom (inclui tu e/ou vós).

A clivaxe

A clivaxe é un procedemento para pór en destaque unha función dunha frase simple a través dun proceso en que a frase se torna composta coa axuda dunha estrutura de relativo e o verbo copulativo ser. Desta maneira, unha frase simple como:

(1)   A Maruxa comprou sardiñas no mercado

pode ser enfatizada grazas á clivaxe nos seus tres elementos principais: o suxeito, o obxecto e o adxunto (neste caso un locativo). Deste xeito, poderíamos clivar o suxeito así:

(2)   Foi/é a Maruxa que(n) comprou sardiñas no mercado

(3)   A Maruxa é/foi que(n) comprou sardiñas no mercado

(4)   Quen comprou sardiñas no mercado foi/é a Maruxa

Por outro lado, se o que queremos é clivar o obxecto:

(5)   Foron/son sardiñas o que a Maruxa comprou no mercado

(6)   Sardiñas é/foi o que a Maruxa comprou no mercado

(7)   O que a Maruxa comprou no mercado foron/son sardiñas

Finalmente, a clivaxe do adxunto sería:

(8)   Foi/é no mercado que/onde a Maruxa comprou o peixe.

(9)   No mercado foi/é onde/que a Maruxa comprou o peixe.

(10)    Onde a Maruxa comprou o peixe é/foi no mercado

Con todo, como se observou anteriormente, existe máis dun modo de clivar oracións, hai varios modelos, que son as que tentaremos desenvolver aquí. Se aplicarmos ao galego as normas portuguesas de clivaxe, cando este proceso afecta ao obxecto e ao adxunto (mais nunca ao suxeito, encontraríamos aínda dúas hipóteses):

(11)   A Maruxa comprou na feira é sardiñas (feita sobre 7.)

(12)     A Maruxa comprou o peixe é no mercado (feita sobre 10.)

Nestes dous últimos exemplos, o que se fixo foi omitir os relatores. Trátase de construcións comúns en portugués que non se escoitan no galego falado.

A clivagem é un procedimento para pôr em destaque uma funçom duma frase simples através dum processo em que a frase se torna composta com a ajuda duma estrutura de relativo e o verbo copulativo ser. Desta maneira, uma frase simples como:

(1)   A Maruja comprou sardinhas no mercado

pode ser enfatizada graças à clivagem nos seus tres elementos principais: o sujeito, o objeto e o adjunto (neste caso um locativo). Deste jeito, poderíamos clivar o sujeito assim:

(2)   Foi/é a Maruja que(m) comprou sardinhas no mercado

(3)   A Maruja é/foi que(m) comprou sardinhas no mercado

(4)   Quem comprou sardinhas no mercado foi/é a Maruxa

Por outro lado, se o que queremos é clivar o objeto:

(5)   Fôrom/é/som/foi sardinhas o que a Maruja comprou no mercado

(6)   Sardinhas é/foi o que a Maruja comprou no mercado

(7)   O que a Maruxa comprou no mercado fôrom/som/é/foi sardiñas

Finalmente, a clivagem do adjunto seria:

(8)   Foi/é no mercado que/onde a Maruja comprou o peixe.

(9)   No mercado foi/é onde/que a Maruja comprou o peixe.

(10)    Onde a Maruja comprou o peixe é/foi no mercado

Contudo, como se observou anteriormente, existe mais dum modo de clivar orações, há vários modelos, que som os que tentaremos desenvolver aqui. Se aplicarmos ao galego as normas portuguesas de clivagem, quando este processo afeta ao objeto e ao adjunto (mas nunca ao sujeito), encontraríamos ainda duas hipóteses:

(11)   A Maruja comprou na feira é sardinhas (feita sobre 7.)

(12)    A Maruja comprou o peixe é no mercado (feita sobre 10.)

     Nestes dous últimos exemplos, o que se fezo foi omitir os relatores. Trata-se de construções comuns em português que nom se escuitam no galego falado.