O copretérito presenta unha acentuación da sílaba tónica un chisco diferente doutras linguas románicas (coincide porén co italiano).
Tal acentuación refírese ao copretérito de indicativo e afecta só á 1PP e á 2PP:
1Conx.: cantabamos/*cantábamos, cantabades/*cantábades
2Conx.: comiamos/*comíamos, comiades/*comíades
3Conx.: partiamos/*partíamos, partiades/*partíades
Igualmente o antepretérito segue a mesma pauta:
1Conx.: cantaramos/*cantáramos, cantarades/*cantárades
2Conx.: comeramos/*coméramos, comerades/*comérades
3Conx.: partiramos/*partíramos, partirades/*partírades
Ademais, os verbos rematados en -aer, -oer, -aír, -uír presentan diérese nesas mesmas persoas para as distinguir das formas semellantes do presente de conxuntivo, dado que a pronuncia é ademais diferente.
Porén, o copretérito de conxuntivo non segue esta pauta de acentuación:
1Conx.: cantásemos/*cantasemos, cantásedes/*cantasedes
2Conx.: comésemos/*comesemos, comésedes/*comesedes
3Conx.: partísemos/*partisemos, partísedes/*partisedes
Ningún comentario:
Publicar un comentario