Comparación

A comparación é un fenómeno flexivo que se dá en todas as linguas.

Afecta principalmente aos adxectivos e adverbios por un lado, e aos nomes por outro, con diferenzas canto ao seu uso.

A comparación no xeral representa tres graos: superior, inferior e igual. 

(a) A COMPARACIÓN DE ADXECTIVOS E ADVERBIOS (A):

Realízase principalmente con verbos estáticos (ser, estar, ficar, quedar, resultar)

* A comparación de superioridade  (>)

máis + A + que/ca

* A comparación de inferioridade (<)

menos + A + que/ca

* A comparación de igualdade (=)

tan + A + como/coma

Exemplos:

• Xúpiter fica máis lonxe que a Terra do Sol.
• Xúpiter fica menos lonxe que Saturno do Sol.
• A Lúa fica tan lonxe como a Terra do Sol.

O segundo elemento da comparación pode ser introducido indistintamente por que|ca ou como|coma. Porén, cando se trata de pronomes persoais, é obrigatorio no galego padrón utilizar as segundas formas e, ademais, en oblicuo:

• Andrea é maior ca min (dialectal; que eu)
• Eu son máis sensíbel ca ti.

Algúns adxectivos e adverbios coñecen unha forma sintética, que pode, ou non, cohabitar coa analítica:

BO, BOA | BEN > mellor

• Os meus profesores foron mellores que os teus.

MAO, MÁ | MAL > peor

• Os meus profesores foron peores que os teus.

VELLO,-A > maior

• Carla é maior| máis vella ca nós

GRANDE > maior

• A Terra é meirande | máis grande que a Lúa.

NOVO,-A, PEQUENO,-A

• Miña irmá é menor | máis pequena ca min

(b) A COMPARACIÓN DOS NOMES (N)

Realízase principalmente con verbos non estáticos (ser, estar, ficar, quedar, resultar)

* A comparación de superioridade  (>)

máis + N + que/ca

* A comparación de inferioridade (<)

menos + N + que/ca

* A comparación de igualdade (=)

tanto + N + como/coma

Exemplos:

• Eu teño máis experiencia ca vós.
• Eu teño menos experiencia ca vós.
• Eu teño tanta experiencia como o resto da xente.