Un dos trazos característicos non só do galego, mais de case todas as linguas románicas é a aparente redundancia dos clíticos na frase.
En cada lingua funciona dun xeito diferente, mais en virtualmente todas elas é normal o seu uso, como indicamos, aparentemente redundante.
Os clíticos fan referencia a un obxecto (directo ou indirecto), polo que en principio, substitúen o obxecto omitido:
Ora ben, aparece a aparente redundancia nestoutro exemplo (topicalización):
Na realidade, son casos non de redundancia, senón de pleonasmo, que trata tamén dunha repetición mais non desnecesaria.
Podemos distinguir entre os usos opcionais e obrigatorios en galego.
En cada lingua funciona dun xeito diferente, mais en virtualmente todas elas é normal o seu uso, como indicamos, aparentemente redundante.
Os clíticos fan referencia a un obxecto (directo ou indirecto), polo que en principio, substitúen o obxecto omitido:
A: Mercaches uns lentes novos?
B: Merqueinos.
Ora ben, aparece a aparente redundancia nestoutro exemplo (topicalización):
- O Lois detivérono onte.
Na realidade, son casos non de redundancia, senón de pleonasmo, que trata tamén dunha repetición mais non desnecesaria.
Podemos distinguir entre os usos opcionais e obrigatorios en galego.
1. É opcional nas frases que manteñen o obxecto no seu posto normal. En tales circunstancias, o clítico acostuma non aparecer, embora sexa posíbel que cando se trate do dativo si se faga presente. Responde á estrutura seguinte:
Con todo, esta é unha influencia do castelán no galego, polo que se recomenda evitar este uso.
2. É obrigatorio cando se dea unha topicalización. Daquela o clítico ten que aparecer:
O uso do galego varía respecto doutras linguas románicas, mais en xeral existe a tendencia ao pleonasmo en todas elas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario